دعوی عمومی از جهات ذیل با دعوی حقوقی متفاوت است:

الف: از جهت موضوع: موضوع دعوای عمومی رسیدگی به جرم است و موضوع دعوای حقوقی،رسیدگی به اختلافات میان اشخاص، اختلافاتی که عمدتا مالی است، می باشد.

ب: از جهت هدف: هدف از طرح دعوای عمومی اعمال مجازات بر مرتکب جرم است و در نهایت اعاده ی نظم به اجتماع. چون جرم رفتار مخل نظم جامعه است و دعوی عمومی را مطرح می کنیم که آن نظمی که به واسطه ارتکاب جرم مختل شده به جامعه برگردد. در حالی که هدف از طرح دعوای حقوقی، جبران خسارت و یا الزام طرف به انجام تعهد است. در واقع در اینجا دعوای شخصی بوده و ارتباطی به جامعه ندارد.

پ: تفاوت از جهت اصحاب دعوا: دعوی عمومی از طرف مدعی العموم یا دادستان مطرح می شود در حالیکه دعوای حقوقی متعلق به اشخاص حقوقی است.

ت: تفاوت از جهت ادله اثبات دعوی: در دعاوی حقوقی ادله ی اثبات دعوی احصاء شده است:

۱) اقرار

۲) شهادت

۳) سوگند

۴)اسناد کتبی

۵)امارات

گفته می شود دلیل در امور حقوقی موضوعیت دارد. بطور مثال، اگر کسی به دین خویش اقرار کرد دلیل دیگری لازم نیست، پس دلیل او که در اینجا اقرار است موضوعیت دارد. موضوعیت دارد یعنی قاطع دعوا است و قاضی بر مبنای آن رای صادر می کند. اما در دعوای عمومی، ادله اثبات جرایم در قانون احصاء شده است، (ماده ۱۶۰ لغایت ۲۱۳ قانون ا.د.ک). در امور کیفری علم قاضی دلیل اثبات است. اما در دعوای حقوقی علم قاضی دلیل محسوب نمی شود.

ث:تفاوت از جهت بار اثبات دعوا: در دعوای حقوقی به حکم قاعده (( البینه علی المدعی و الیمین علی من انکر )) بار اثبات دعوی بر عهده مدعی است و بر عهده منکر چیزی جز سوگند نیست. اما در دعوای عمومی بار اثبات دعوا بر عهده دادستان یا شاکی خصوصی است.